Dankbaar, maar niet voldaan

Article

1921

Met heel veel vreugde ontvingen wij voor ons vorig nummer de mededeeling, dat de afdeeling van het Groene Kruis alhier er eindelijk, na veel vergeefsche pogingen in die richting, in geslaagd zou zijn, een gediplomeerde kraamverpleegster te vinden, bereid om te Oss den kraamverplegingsdienst op zich te nemen.

Het bericht meldt nog niet de benoeming dier verpleegster.

Zij is echter bereid, den dienst te Oss te aanvaarden en het laat zich aanzien, dat de benoeming weldra volgen zal.

Het zal een Katholieke verpleegster zijn in het bezit van de schoonste diploma’s, in een woord eene, gelijk Oss al jaren had moeten hebben en met groote vreugde moet zien komen.

Wij verheugen ons ten zeerste over deze aanstaande benoeming.

Al te lang is geklaagd en waarlijk niet zonder reden over onvoldoende verpleging bij bevallingen en het hooge kindersterftecijfer werd mede aan dit gebrek aan goede kraamverpleging geweten.

Eindelijk zal er eens een daad gesteld worden, die tenminste iets kan bijdragen om dit cijfer te doen dalen.

Oss, dat eigenlijk als veel grooter plaats een voorbeeld had moeten geven, heeft het voorbeeld van grooter en veel kleiner plaatsen gevolgd en wat elders met lofwaardigen ijver het Wit-Gele-Kruis, het Limburgsche Groene Kruis of welke andere vereeniging deed, dat heeft thans te Oss het Groene Kruis weten te verwerkelijken.

Wij kunnen niet anders dan daarvoor de Ossche afdeeling dankbaar zijn.

Wij schreven echter boven deze regelen: “Dankbaar, maar niet voldaan.”

Wij zijn van meening, dat, nu te Oss deze verpleegster komt, bereid den dienst te leiden, er voor gezorgd moet worden, dat zij werkelijk een dienst te leiden heeft, dat er een organisatie is van de verpleging, aan welker hoofd men haar kan stellen.

Wij kunnen ons niet voorstellen, dat één gediplomeerd kraamverpleegster in staat is dezen verplegingsdienst alleen waar te nemen.

Het is zoo nog maar half werk.

Deze verpleegster moet noodzakelijk hulp hebben, assistenten in haar dienst.

De pas gestichte Kath. Vrouwenbond te Oss kon in deze wellicht onschatbare diensten bewijzen.

Moederzorg en Kinderbescherming zijn zoo bij uitstek punten, welke de belangstelling en liefde der vrouwen hebben, dat wij in de nieuwe Ossche afdeeling van den Vrouwenbond beslist personen vinden, die deze zaak met raad en daad willen steunen en bereid zijn daarvoor eenige werkzaamheid te verrichten.

Niet, dat ik de vrouwen of meisjes van Oss zou willen oproepen om als assistente der nieuwe verpleegster op te treden, het zou iets onmogelijks zijn, maar zij kunnen ook zonder dat, het werk der verpleegster steunen, haar het verblijf te Oss aangenaam maken, middelen beramen en trachten te verkrijgen om haar dienst zoo goed mogelijk te doen zijn.

Men zie eens naar andere plaatsen, hoe daar deze dienst geregeld is en hoe ook daar de hulp der vrouw machtig is geweest om het schijnbaar onbereikbare te doen bereiken.

Ik begrijp, dat het bij de afdeeling van den Vrouwenbond evenmin als bij het Groene Kruis ontbreekt aan liefde en belangstelling in deze zaak, doch dat het grootste bezwaar voor beiden zal wezen het gemis aan geldelijke middelen.

Wij erkennen, dat dit werkelijk een zeer ernstig beletsel is.

Wij huiveren ook om nieuwe lasten op de schouders van de gemeente te leggen. Maar hier staan zulke ernstige belangen op het spel, dat wij minstens den wensch uitspreken, dat eens een Commissie van enkele bevoegde mannen en vrouwen worde samengesteld om deze zaak voor Oss grondig te bestudeeren en na de vaststelling van den vorm te Oss voor dezen verplegingsdienst gewenscht, na te gaan, op welke wijze de gelden daarvoor zouden zijn te verkrijgen.

Voorop moet staan, dat het tot een goeden dienst moet komen.

Waar een wil is, is een weg.

En als het dan niet anders kan dan met uitgebreide hulp van de gemeente, laat dan ten dezen opzichte de gemeente de zuinigheid ter zijde stellen en het bedrag hiervoor benoodigd desnoods uitzuinigen op andere posten, zoodat haar totaal begrootingscijfer, als dat moet, hetzelfde blijft.

Laat men dan tot hulp der werkloozen liever een stukje weg minder aanleggen om den meer hulpbehoevenden kraamvrouwen en zuigelingen de veel noodiger hulp te verschaffen.

Het Groene Kruis, gesteund door den Vrouwenbond, of de Vrouwenbond gesteund door het Groene Kruis en beide weer geholpen door particulieren en gemeente mogen eindelijk in deze kwestie een afdoende oplossing brengen.

Published in: De Stad Oss, 10 June 1921, page 1 (editorial). The editorial is not signed. The text is attributed to Titus Brandsma, the chief editor of the newspaper (See: NCI OP28.38). ↑

Published: Titus Brandsma Instituut 2025